Zastosowanie resolution oznacza wykorzystanie jednego lub kilku jednocześnie narzędzi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Są to:
Narzędzie 1: sprzedaż biznesu
W ramach resolution możliwa jest sprzedaż ubezpieczyciela lub jego części (np. całości lub części portfela ubezpieczeniowego) innemu podmiotowi przez organ resolution. Taka decyzja organu nie będzie wymagała zgody zarządu ani wspólników upadającego ubezpieczyciela. Zgodę na przejęcie musi wyrazić jedynie podmiot przejmujący. Przeniesienie biznesu może obejmować akcje lub udziały ubezpieczyciela albo tylko jego polisy i powiązane z nimi aktywa. Transfer portfela jest korzystnym rozwiązaniem z perspektywy klientów. Zapewnia kontynuację ochrony na dotychczasowych warunkach. Sprzedaż całości lub części biznesu innemu podmiotowi może się wiązać z dotacją udzieloną przez organ resolution albo z innymi zachętami finansowymi np. gwarancją pokrycia strat. Tego typu działania mają za zadanie zapewnienie korzyści biznesowej podmiotowi, który zdecydował się na przejęcie biznesu firmy mającej kłopoty finansowe.
Narzędzie 2: instytucja pomostowa
Jeśli w chwili zagrożenia upadłością ubezpieczyciela nie ma podmiotu zainteresowanego jego przejęciem, a istnieje potencjał sprzedaży przynajmniej części jego działalności, wówczas organ resolution może podjąć decyzję o przeniesieniu upadającego ubezpieczyciela lub jego części do instytucji pomostowej, której działalność ma charakter tymczasowy. W tym czasie kluczowa część działalności problemowego zakładu może być kontynuowana. Dzięki instytucji pomostowej organ resolution zyskuje czas na znalezienie nabywcy. Instytucja pomostowa jest odrębnym, zarządzanym przez organ resolution podmiotem posiadającym wymagane przez przepisy prawa zezwolenia na prowadzenie działalności.
Narzędzie 3: wydzielenie aktywów i pasywów
Resolution to również możliwość zarządzania aktywami ubezpieczyciela, które przynoszą straty. Organ resolution przenosi je do innego podmiotu i tym samym usuwa z bilansu zakładu mającego problemy. Dzięki temu straty podmiotu, który podlega restrukturyzacji, nie powiększają się. To rozwiązanie jest podobne do instytucji pomostowej. Kluczową różnicą jest to, że do innego podmiotu przenosi się tylko tzw. toksyczne aktywa, a nie zdrową część działalności. Aktywa te są stopniowo sprzedawane, a po ich sprzedaży podmiot zarządzający przestaje istnieć.
Narzędzie 4: wycofanie uprawnień do zawierania nowych umów ubezpieczenia
Solvent run-off to zakaz zawierania przez ubezpieczyciela nowych umów. Jego działalność ogranicza się wówczas do administrowania już istniejącym portfelem polis. Narzędzie to ma służyć maksymalizacji pokrycia roszczeń ubezpieczeniowych z istniejących umów. Jednocześnie ubezpieczyciel nie zwiększa swojej ekspozycji na ryzyko, ponieważ nie prowadzi sprzedaży nowych polis.
Narzędzie 5: umorzenie lub konwersja kapitału lub zobowiązań
Bail-in to przymusowe umorzenie lub konwersja kapitału lub zobowiązań w drodze decyzji organu resolution. W praktyce jest to przeniesienie strat ubezpieczyciela na jego akcjonariuszy, udziałowców lub niezabezpieczonych wierzycieli. W dotychczasowej praktyce resolution w pierwszej kolejności straty pokrywali akcjonariusze. Dzieje się to przez obniżenie wartości akcji lub udziałów lub poprzez ich umorzenie. Jeśli to nie pokryje wszystkich strat, w dalszej kolejności obciążani są wierzyciele. Takie działanie wiąże się z całkowitym lub częściowym umorzeniem ich roszczeń wobec ubezpieczyciela (o ile te nie są zabezpieczone) lub ich konwersją na kapitał. Większość zobowiązań zakładów ubezpieczeń to odszkodowania i świadczenia dla ubezpieczających, uprawnionych i poszkodowanych. O kolejności umarzania zobowiązań wobec poszczególnych grup interesariuszy decydują przepisy prawa upadłościowego.
